در این متن کوتاه میخواهیم قدری به عقب تر برگردیم و ریشه ی اصلی پدیده را بیان کنیم آن هم براساس تجربه و بازدیدهای میدانی که داشته ایم.
به نظر بنده و طبق مشاهدات عینی که در این چند سال داشته ایم علت اصلی ترک تحصیل و ازدواج دختران این مناطق چیزی فراتر از مسایل فرهنگی است و بیش تر ریشه در مسایل اقتصادی خانواده ها و کمبود مدارس دارد.
هنگامی که خانواده ها تمکن مالی لازم را ندارند مجبور هستند که دختران و حتی پسران را از مدرسه گرفته و دختران را راهی خانه ی بخت کنند و پسران را راهی بازار کار (بررسی انواع آن در این متن مقدور نیست) و با همین شرایط است که آمار تارکان و بازماندگان از تحصیل در استان ما به رقم وحشتناک ۱۲۰ هزار نفر میرسد(خیلی هم به آمار و ارقام فعلی دل خوش نمیکنیم که ادعای جذب اکثریت از طریق آ و پ میشود، چرا که به عنوان یک دبیر میدانیم که اکثریت صرفا شناسنامه هایی هستند برای ثبت در سیستم و کاهش آمار و نه افراد واقعی مشغول به تحصیل).
چندین سال است که از طریق مجمع آموزشی، امور مدرسه سازی و توزیع بسته های لوازم التحریری و غیره را انجام میدهیم و به صورت میدانی بسیاری از مشکلات را مشاهده و لمس میکنیم، نمونه اش هم همین دو مورد آخر است که دیشب با آن ها مواجه شدیم، دخترانی که از نعمت پدر محروم بودند و مادران آن ها با سبزی فروشی نمیتوانستند خرج تحصیل آن ها را در آورده و ترک تحصیل کرده بودند و فراوانند چنین نمونه هایی.
فراوان هم داریم ترک تحصیل هایی که به علت مختلط بودن مدارس است و یا کمبود مدارس که باز هم برای دختران انتهایش میشود ترک مدرسه وازدواج های زودهنگام.
لذا اگر بخواهیم خیلی خلاصه و در حد و حوصله ی فضای مجازی مساله را بررسی نماییم، باید گفت که ریشه ی اصلی معضل را باید در مسایلی مانند اقتصادی و فضاهای آموزشی جستجو نمود و نه صرفا مسایل فرهنگی و ازدواج، چرا که درصد زیادی از ازدواج ها خود معلول هستند.
کافیست نگاهی هم به آمار رسمی جمعیت جوان، بیکاران مطلق، خانواده های زیر خط فقر انداخته و در نهایت سرانه ی صفر آموزشی و کمبود مدارس و مساحت استان (میانگین فاصله ی ۳۰ کیلومتری مدارس از یکدیگر! سرانه ی تقریبی فضای آموزشی یک پنجم، نسبت به میانگین کشوری ) را هم کنار آن ها قرار دهیم تا دریابیم که ریشه ی اصلی مشکل در کجاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر