سیستان و بلوچستان دو اداره کل راه دارد یکی
درجنوب یکی در مرکز ، البته در استان دو پلیس راه هم وجود دارد یکی پلیس راه جنوب
و یکی پلیس راه شمال، اما مردم استان از این چندتایی بودن، چیزی نصیبشان نمی شود .
حدود ۳۴۰ نفر از ابتدای سال در قبرستان جاده های سیستان و بلوچستان جان باختند. عمده این تصادفات شاخ به شاخ بوده است. درمان این شاخ به شاخ شدن ، دو بانده شدن مسیر هاست .
آمار جاده های دوبانده استان غمبار است از زاهدان تا چابهار کمتر از هفتصد کیلومتر و در شمال استان همین قصه ی پرغصه است
بهانه ی کارنکردن ها و نشست دورهمی در این ادارات کمبود بودجه است واقعا اگر این ادارات خروجی ندارند پس چه نیازی به باز بودن شان است ؟ پس فلسفه مدیریت چه می شود؟! اگر بودجه ، این مجموعه ها را اداره می کند پس نسخه مدیریت جهادی چه می شود؟
اگر رئیس مجموعه ، خود سوار بلدوز شده و وسط میدان باشد ،آیا کارمندان تحرکی نمی کنند ،ولو اینکه ده کیلومتر ازجاده هموار شود . ایا مردم با دیدن این عرق ریختن ها ،مشارکت نمی کنند آیا بخش خصوصی ازساخت جاده و گرفتن عوارض و درآمد چندین ساله امتناع می کند .آیا مردم از پرداخت عوارض جاده دوبانده ابا می کنند ؟
به نظر می رسد گمشده استان ما مدیریت باشد .
مرگ ۸ نفر در یک حادثه باید آتش به جان مدیر ما بیندازد . باید جلسه اضطراری با مقامات ارشد استان تشکیل شود و مو از ماست کشیده شود نه اینکه همه اقدامات در هلال احمر سراوان خلاصه شود . ویا عبور الاغ به عنوان مقصر معرفی شود .
ودر پایان اینکه نیازاست کمپین های مردمی “نه به تصادفات” جدی تر راه بیفتد تا در جاده ها، تنازع برای مقصد جای خود را به بقا و زندگی بدهد . ای کاش کمی از مطالبات جریان هایی که تریبون مطالبات دارند ،صرف جان و ایمنی مردم شود.
خانواده ها هم از عنصر عشق و محبت خود برای کم کردن سرعت اقای راننده بهره ببرند. پلیس بجای توکل بر دوربین از عناصر مختلف جهت راهنمایی کردن و رانندگی ایده آل استفاده کند تا شاید صدای مرگ در استان ما کمتر شنیده شود .
حدود ۳۴۰ نفر از ابتدای سال در قبرستان جاده های سیستان و بلوچستان جان باختند. عمده این تصادفات شاخ به شاخ بوده است. درمان این شاخ به شاخ شدن ، دو بانده شدن مسیر هاست .
آمار جاده های دوبانده استان غمبار است از زاهدان تا چابهار کمتر از هفتصد کیلومتر و در شمال استان همین قصه ی پرغصه است
بهانه ی کارنکردن ها و نشست دورهمی در این ادارات کمبود بودجه است واقعا اگر این ادارات خروجی ندارند پس چه نیازی به باز بودن شان است ؟ پس فلسفه مدیریت چه می شود؟! اگر بودجه ، این مجموعه ها را اداره می کند پس نسخه مدیریت جهادی چه می شود؟
اگر رئیس مجموعه ، خود سوار بلدوز شده و وسط میدان باشد ،آیا کارمندان تحرکی نمی کنند ،ولو اینکه ده کیلومتر ازجاده هموار شود . ایا مردم با دیدن این عرق ریختن ها ،مشارکت نمی کنند آیا بخش خصوصی ازساخت جاده و گرفتن عوارض و درآمد چندین ساله امتناع می کند .آیا مردم از پرداخت عوارض جاده دوبانده ابا می کنند ؟
به نظر می رسد گمشده استان ما مدیریت باشد .
مرگ ۸ نفر در یک حادثه باید آتش به جان مدیر ما بیندازد . باید جلسه اضطراری با مقامات ارشد استان تشکیل شود و مو از ماست کشیده شود نه اینکه همه اقدامات در هلال احمر سراوان خلاصه شود . ویا عبور الاغ به عنوان مقصر معرفی شود .
ودر پایان اینکه نیازاست کمپین های مردمی “نه به تصادفات” جدی تر راه بیفتد تا در جاده ها، تنازع برای مقصد جای خود را به بقا و زندگی بدهد . ای کاش کمی از مطالبات جریان هایی که تریبون مطالبات دارند ،صرف جان و ایمنی مردم شود.
خانواده ها هم از عنصر عشق و محبت خود برای کم کردن سرعت اقای راننده بهره ببرند. پلیس بجای توکل بر دوربین از عناصر مختلف جهت راهنمایی کردن و رانندگی ایده آل استفاده کند تا شاید صدای مرگ در استان ما کمتر شنیده شود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر